Denk eens aan een landschap uit het eerste kwart van de negentiende eeuw, van Barend Koekoek bijvoorbeeld. Hij trekt je aandacht met een herder, een ruiter, vee. Moeten toeschouwers hun beleving leggen in zijn personages? Het paradijs van het namiddaglicht dat strijkt over het pad, het gras, de bomen? Dat dat lekker is?
Wie in Rochetaill�e tekent of schildert heeft geen ruiter bij de hand, ook geen herder, wel het strijklicht van de late zomermiddag; ik probeer het met potloden.Het smaakt naar steeds meer.