‘O, als ik dood zal, dood zal zijn

kom dan en fluister, fluister iets liefs,

mijn bleeke oogen zal ik opslaan

en ik zal niet verwonderd zijn.

En ik zal niet verwonderd zijn;

in deze liefde zal de dood

alleen een slapen, slapen gerust

een wachten op u, een wachten zijn.’

J.H. Leopold (1865 – 1925) was jarenlang docent klassieke talen in Rotterdam.

In zijn gedichten komen we zowel het impressionisme als het symbolisme tegen.

En andere favoriete tekst is deze:

Om mijn oud woonhuis peppels staan

‘mijn lief, mijn lief, o waar gebleven’

een smalle laan

van natte blaren, het vallen komt.

Het regent, regent eender te hooren

‘mijn lief, mijn lief, o waar gebleven’

en altijd door en

den treuren uit, de wind verstomt.

Het huis is hol en vol duisternis

‘mijn lief, mijn lief, o waar gebleven’

gefluister is

boven op zolder, het dakgebint.

Er woont er een voorovergebogen

‘mijn lief, mijn lief, o waar gebleven’

met leege oogen

en die zijn vrede en rust niet vindt.